پاسخ به نیاز کودکمان
پاسخ به نیاز کودکمان گاهی پیش آمده که احساس کنید تقاضاهای کودکتان بیش از توان وحوصله شماست.کودک هر چه بزرگ تر میشود تقاضاهایش نیز بیشتر میشود.برای هماهنگی با این تقاضاها مسئولیت شما نیز بیشتر میشود وشما باید هنرمندانه به این نیازها پاسخ دهید .گاهی فکر میکنید تقاضاهای او متناسب باسنش نیست بنابراین از آن طفره میروید
مثلا کودکتان به سن راه رفتن رسیده وراه میرود اما این به .. .gif)
گاهی پیش آمده که احساس کنید تقاضاهای کودکتان بیش از توان وحوصله شماست.کودک هر چه بزرگ تر میشود تقاضاهایش نیز بیشتر میشود.برای هماهنگی با این تقاضاها مسئولیت شما نیز بیشتر میشود وشما باید هنرمندانه به این نیازها پاسخ دهید .گاهی فکر میکنید تقاضاهای او متناسب باسنش نیست بنابراین از آن طفره میروید
مثلا کودکتان به سن راه رفتن رسیده وراه میرود اما این به این معنی نیست که دیگر نیازی به بغل کردن ندارد حتما دیده اید کودکی راکه در خیابان گریه میکندواز والدین میخواهد او را بغل کنند مادر میگوید تودیگر بزرگ شده ای مگر نی نی هستی .مادر به خیال خود استقلال را به کودک خود آموزش میدهد.یا پدر میگوید لوسش نکن هم قدهایش میدوند.
این پدر ومادریادشان رفته که این کودک هنوز به آنها وابسته است وخوب راه رفتن را بر اساس غریزه یاد خواهد گرفت.
یکی از بهترین روشهایی که کودک در بزرگسالی به شما وابسته نباشداین است که همچنان بزرگ میشود به نیازهایش توجه شودبه هر حال اگر نیازهایش را برآورده نکنید نیازش تشدید میشود وبهانه گیر میشود ویا او وشما عصبانی میشوید یا تسلیم شده وبغلش میکنید در واقع نیازهای ارضا نشده کودک به موقع .همان طور بزرگ میشود وبه شکلهای مختلف خود را نشان میدهد
وابسته بودن در کودکی کاملا طبیعی است اما کودکی که از این وابستگی محروم میماند در زمان بلوغ دچار مشکلات روانی زیادی میشود.
مثال دیگری که دراین زمینه میزنم این است
مادران زیادی هستندکه برای استقلال یافتن کودکشان شبها او را تنها میخوابانند واگر کودک مقاومت کند به اجبار متوصل میشوند
این مادران اعتقاد دارند که کودکشان باید عادت کند درحالی که کودک آمادگیه تنها خوابیدن را ندارد واگر این کار به زور انجام شود اورا به عوارض نامطلوب روانی دچار میکند.
مناسبترین کار این است که ابتدا کودک نزد شما بخوابد وسپس اورا به اتاق خودش ببرید ویا شما نزد او بخوابید تا او به خواب برود وبعدبه اتاق خود برگردید در این صورت کودک احساس طرد شدن نمیکند وبه مرور زمان توانایی تنها خوابیدن در اتاقش را بدست می آوردوامنیت روانیش به خطر نمی افتد ودر معرض کابوسهای شبانه وشب ادراری قرار نمیگیرند.
این نوع رفتارهای منفی با کودکان آنها را تا وقتیکه به سن دو سالگی برسند به دوساله های وحشتناک تبدیل میکند.
روانپزشکی بعد از 22 سال تحقیق گفت:به این نتیجه رسیده ام کودکانی که بابدترین شیوه با آنها رفتار شد کودکانی هستند که پیش از موقع از ارتباطات عاطفی با والدین جداشدند.
